Istota ludzka może co najwyżej zgłębiać prawdę o samej naturze i kosmosie. Badać gołą stopą lub w bucie nowe obszary rzeczywistości. W pojeździe... natomiast niechcący może zniszczyć miażdżąc odpowiedź na pytanie po którą to właśnie się wybrał w podróż w swym opancerzonym pojeździe…
Planeta Ziemia to organizm bardziej świadomy niż wiele osób może to sobie wyobrazić.
Świadomość ta jest na poziomie kosmicznym dlatego ludzie nie mogą tego nawet w najmniejszym stopniu objąć swoim rozumowaniem.
Człowiek jest jak eksperyment (chociaż nie w sensie dosłownym rozumianym potocznie) dla samej Planety i Kosmosu. Czy jest w stanie dostosować się do sprzyjającego środowiska i zaakceptować dary planetarne to już widać. Człowiek zaczął na własny mały rozum udoskonalać Planetę, produkować obecnie modyfikowaną żywność, niszczyć naturalne korzystne dla niego środowisko z powodu zbyt wysokiego mniemania o sobie jako Panu i władcy tej Ziemi. Mniemanie to pochodzi z wysokiego ego, umysłu, nie czucia i wrażliwości na piękno natury, doskonałości naszej planety. Piękno według człowieka z przerośniętym ego to beton i asfalt, mury i równiutko skoszona trawa.
Czy wobec tego eksperyment ludzki może nie przetrwać? Jesteśmy ludźmi, lecz niektórzy z nas nadal wierzą, że człowiek jest sam w sobie tak mądry ,że sobie sam może wytworzyć żywność , tlen niezależnie od tego jak bardzo zatrute i zdewastowane jest i będzie środowisko naturalne. Ten skrzywiony hurra optymizm właśnie doprowadził do tego, że mamy obecnie stan taki jaki mamy. Jednak wielu nadal wierzy w moc samej nauki, doskonałość umysłu, a nie w mądrość wynikającą z nabytej w wyniku doświadczenia naszej wspólnej przeszłości, naszego dorobku wspólnych przeżyć cywilizacyjnych.
Wszystko już jest, nauka może tylko badać to co jest. Nic poza tym. Ponieważ jeśli jest mała cząstka atomu , i inne struktury w przyrodzie, to zostanie to odkryte ale nadal należy to do samej natury, do kosmosu, nie do naukowca. Naukowiec metodami naukowymi doszedł do tego. Lecz nadal nic nie wymyśli nowego, ponieważ to już było i nadal będzie, niezależnie czy człowiek nadal istnieć będzie lub nie...
Naukowcy zgłębiając naukę będą tylko dochodzić do tego co już jest. Zawarte w kosmicznej energii naszego wszechświata. Nie jest zatem to żadne odkrycie. Człowiek może co najwyżej nieprawidłowo stosować i łączyć pewne elementy w samej przyrodzie i to są jego niezwykłe pseudo wynalazki. Nawet bomba atomowa jest w samej przyrodzie, w kosmosie, bo przecież kosmos żyje i ulega przemianom, zakrzywieniom czasoprzestrzeni, wybuchają Super Nowe, Czarne dziury powstają i nagle… znikają. Istnieją w kosmosie jestestwa, istoty inne i podobne do nas. Wszystko to już jest, człowiek może tylko zgłębiać i tworzyć nowe bardziej skomplikowane instrumenty do badania tego co jest. Nic nowego nie wymyśli. Nie wymyśli tego co już jest...
Istota ludzka może co najwyżej zgłębiać prawdę o samej naturze i kosmosie. Badać gołą stopą lub w bucie nowe obszary rzeczywistości. W pojeździe... natomiast niechcący może zniszczyć miażdżąc odpowiedź na pytanie po którą to właśnie się wybrał w podróż w swym opancerzonym pojeździe…
Ponieważ przyroda żyje i doskonali się przystosowując się do warunków, kształtuje sama siebie. Natura i kosmos to potęga i delikatność zarazem w jednym. Niezrozumiała dla ludzkich uszu muzyka zawarta w grzmocie podczas burzy, to szmer strumyka. Przyroda to potężna wiedza o tym co było, jest i będzie zawarta w małym niepozornym kwiecie z lasu. Nie ma tu bożków, bogiń to tylko przenośnie i metafory, wytworzone przez bojaźliwy, zagubiony umysł istoty ludzkiej.
Ekosystem planety jest zespolony w jednię, własną harmonię zsynchronizowaną z kosmicznym tętnem serca kosmosu. A serce to znajduje się wszędzie, w każdym człowieku, który czuje muzykę sfer kosmicznych. Czuje się dzieckiem planety i kosmosu. Tęsknota za prawdą jest zawarta w sercu każdego człowieka.
A prawdą jest..., że jesteśmy wszyscy tak naprawdę w kosmosie, zamieszkując piękny i wyjątkowy skrawek planety o niezwykłym potencjale energetycznym, wyjątkowej przyrodzie, cierpliwej i czekającej, aż człowiek przebudzi się z własnej ignorancji i zarozumiałości i zacznie myśleć sercem. Jednocząc się z Całością... informacją zawartą w kosmicznym rezerwuarze naszej nieświadomości.
Elżbieta Beata Szczygielska
